"Absolute waarheid" wordt wel omschreven als een onbuigzame realiteit: vaststaande, onveranderlijke, niet te wijzigen feiten. Het is bijvoorbeeld een vaststaand, onveranderlijk en onwijzigbaar feit dat er met absol
ute zekerheid geen vierkante cirkels bestaan en dat er met absolute zekerheid geen ronde vierkanten bestaan.
Toch willen velen vandaag de dag niet meer aan het idee van een "absolute" waarheid.
We noemen ons vandaag graag 'postmoderne' mensen.
Postmodernisme is moeilijk te definiëren, omdat een definitie meteen een premisse van de postmodernisten zou schenden, namelijk dat geen definitieve termen, grenzen of absolute waarden bestaan. In dit artikel zal de term “postmodernisme” vaag blijven, omdat mensen die beweren postmodernisten te zijn verschillende opinies en geloofsovertuigingen over verschillende onderwerpen hebben.
Postmodernisten proberen hun gedachten niet te verfijnen met betrekking tot vragen als: wat is goed of fout, juist of onjuist, goed of kwaad? Zij geloven niet dat er een absolute waarheid be
staat. Een postmodernist ziet de wereld buiten zichzelf als een dwalende wereld, dat wil zeggen de waarheid van andere mensen is een vergissing. Daarom heeft niemand de autoriteit om de waarheid te definiëren of om zijn ideeën over morele concepten over goed en fout aan anderen op te dringen.
Door deze zelf-rationalisatie van het universum en de wereld om hen heen stellen zij zich in hun moreel relativisme op als oppositie van goddelijke openbaring. Velen kiezen er voor om in naturalisme en evolutie te geloven in plaats van God en het creationisme.

Absolute Waarheid versus Relativisme
Hoewel absolute waarheid een logische noodzakelijkheid is, bestaan er enkele religieuze oriëntaties (atheïstisch humanisme, bijvoorbeeld) die tegen het bestaan van absolute waarheid argumenteren. De uitsluiting van God in het humanisme vereist een moreel relativisme. Humanist John Dewey (1859-1952), co-auteur en ondertekenaar van het Humanist Manifesto 1 (1933), stelde: "Er is geen God en er is geen ziel. Er bestaan daarom geen behoeften aan de rekwisieten van de traditionele religie. Wanneer we zo dogma en leerstellingen uitsluiten, dan is ook de onveranderlijke waarheid dood en begraven. Er is geen ruimte voor een starre, natuurlijke wet of morele absolute waarden." Humanisten geloven dat iedereen moet doen waarvan hij of zij zelf denkt dat dat het juiste is.
Absolute Waarheid - Een Logische Noodzakelijkheid
Je kunt op een logische manier niet argumenteren tegen het bestaan van absolute waarheid. Het argumenteren tegen een bepaald iets is hetzelfde als het vaststellen dat er een waarheid bestaat. Je kunt niet tegen de absolute waarheid argumenteren tenzij een absolute waarheid de basis van je argument vormt. Beschouw de volgende klassieke argumenten en uitspraken eens die worden gemaakt door mensen die proberen tegen het bestaan van de absolute waarheid te argumenteren...
"Er bestaan geen absolute waarheden". Allereerst geeft de relativist aan dat er met absolute zekerheid geen absolute waarheden bestaan. Dat is een absolute uitspraak. De uitspraak is zelf een logische tegenstrijdigheid. Als de uitspraak waar is, dan bestaat er in feite een absolute waarheid - dat het een absolute waarheid is dat er geen absolute waarheden bestaan.
"De Waarheid is relatief." Dit is opnieuw een absolute uitspraak die impliceert dat de waarheid met absolute zekerheid relatief is. Afgezien van het feit dat er een absolute uitspraak wordt gemaakt, kunnen we voor de aardigheid toch eens veronderstellen dat deze uitspraak waar zou zijn en dat de "waarheid relatief is". Alles wat dan in deze uitspraak wordt omvat zou dan relatief zijn. Als de uitspraak relatief is, dan is de waarheid soms niet relatief. Dat betekent dat er absolute waarheden bestaan, wat betekent dat de bovenstaande uitspraak onjuist is. Als je de logica volgt, dan zullen relativistische argumenten zichzelf altijd tegenspreken.
"Wie weet wat de waarheid is. Toch?" In dezelfde zin verkondigt de spreker dat niemand weet wat de waarheid is, maar dan zwenkt hij de tegenovergestelde richting in en vraagt hij zijn luisteraars om de waarheid van zijn uitspraak te bevestigen.
"Niemand weet wat de waarheid is." De spreker gelooft overduidelijk dat zijn uitspraak waar is.
Er zijn filosofen die werkelijk ontelbare uren zwoegend besteden aan het schrijven van dikke boekwerken over de "zinloosheid" van alles. We kunnen aannemen dat zij denken dat hun teksten niet zinloos zijn! En er zijn onderwijzers in de filosofie die hun studenten vertellen: "Niemand's mening is superieur aan die van anderen. Er bestaat geen hiërarchie van waarheden of waarden. Ieder's standpunt is net zo geldig als dat van anderen. We hebben allemaal onze eigen waarheid." En het volgende dat ze doen is het nakijken en waarderen van de opstellen die de studenten schreven!
Absolute Waarheid - De Conclusie
We weten allemaal dat er een absolute waarheid bestaat. Het lijkt er op dat hoe meer tegenargumenten we ervoor proberen te vinden, hoe meer het bestaan ervan wordt bewezen. De realiteit is absoluut, of je daar nu wel of niet van overtuigd wil zijn. Filosofisch gezien is relativisme tegenstrijdig met zichzelf. Praktisch gezien staat relativisme gelijk aan anarchie. De wereld is gevuld met de absolute waarheid.
Een relativist houdt vol dat iedereen zou moeten kunnen geloven en doen wat hij ook maar wil. Uiteraard is dit oogpunt emotioneel bevredigend, tot het moment aanbreekt waarop hij thuiskomt en ontdekt dat er in zijn huis is ingebroken, of iemand probeert hem te kwetsen, of hij verliest een plaats in een wachtrij omdat iemand voordringt. Geen enkele relativist zal thuiskomen om te ontdekken dat zijn huis is leeggeroofd en dan zeggen: "Oh, hoe prachtig dat de inbreker in staat was om zijn blik op de realiteit te vervullen door mijn huis leeg te roven. Wie ben ik om mijn idee over goed en kwaad aan deze geweldige inbreker op te dringen?" Integendeel: de relativist zal net als iedereen voelen dat zijn rechten geschonden zijn. Maar natuurlijk is het prima dat hij een relativist is, zolang als "het systeem" maar op een absolute manier optreedt om zijn "onvervreemdbare rechten" te beschermen.
Dit zijn zomaar wat teksten van de sites "all about ......"(http://www.allaboutphilosophy.org/dutch/postmodernisme.htm)
Zoals je kunt zien is over "absolute" waarheid veel te zeggen.
Je kunt (wanneer je tenminste eerlijk wilt zij tegen jezelf), de schepping(of voor sommigen beter gezegd de 'natuur') bekijken, en ik bedoel "echt" bekijken, en dan kan je alleen maar tot de conclusie komen: IEMAND moet dit hebben georchestreerd.
Mijn bekommernis is echter, dat nog maar zo weinig mensen(zowel binnen als buiten de kerk) bereid zijn, om onbevangen de schepping te bekijken.
De apostel Paulus omschrijft het zo, in zijn brief aan de gelovigen te Rome in het jaar +/- 60 AD:
19 daarom dat hetgeen van God gekend kan worden in hen openbaar is, want God heeft het hun geopenbaard.
Je hoort het nu ook van verschillende geleerden, die de evolutie theorie aanhangen: 'wanneer je echt kijkt naar de bevindingen, dan kun je er niet aan onderuit, Iemand zit hier achter, het is gewoon te complex om "zomaar" te zijn ontstaan.
Ik wil u dan ook oproepen, om eens echt ernstig de woorden uit de BIJBEL te gaan lezen.
Het mag in de ogen van velen dan een achterhaald boek zijn, in de ogen van nog veel meer velen is dat boek toch het WOORD van de levende GOD, HIJ die alles wat is tot aanzijn heeft geroepen.20 Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met het verstand doorzien, zodat zij geen verontschuldiging hebben.
Als laatste wil ik nog een stukje tekst noteren van de site:( http://www.gotquestions.org/Nederlands/absolute-waarheid.html)
De laatste vraag die we moeten stellen wanneer we bekijken of er nu wel of geen absolute waarheid bestaat, is de vraag of er enig bewijs bestaat voor het bestaan van absolute waarheid? Als je deze vraag zorgvuldig overweegt dan wordt het al snel duidelijk dat er bewijs is dat op het bestaan van een absolute waarheid wijst. Het eerste bewijsstuk voor het bestaan van absolute waarheid is ons geweten. Ons geweten vertelt ons dat de wereld “zus en zo zou moeten zijn”, dat sommige dingen “goed” zijn en dat sommige “fout” zijn. Het helpt ons om te begrijpen dat er iets mis is met lijden, verhongering, verkrachting, pijn en kwaad. Het maakt ons bewust van het feit dat liefde, gulheid, mededogen en vrede positieve zaken zijn waar we naar zouden moeten streven. De Bijbel beschrijft de rol van het menselijk geweten in Romeinen 2:14-16: “Wanneer heidenen, die de wet niet hebben, uit zichzelf doen wat de wet verlangt, zijn zij zichzelf tot wet, ook al bezitten zij de wet niet. Zij tonen dat wat de wet vereist, in hun hart geschreven staat. Hun geweten getuigt daarvan, en hun gedachten, die hen over en weer beschuldigen of ook wel vrijspreken op de dag dat God volgens mijn evangelie over de verborgen daden van de mens zal oordelen, door Christus Jezus.”
Het tweede bewijsstuk voor het bestaan van absolute waarheid kan in de wetenschap worden gevonden. De wetenschap is eenvoudigweg het nastreven van kennis. Het is de bestudering van de dingen die we al kennen en de zoektocht om meer te weten te komen. Daarom is het noodzakelijk dat de wetenschap gebaseerd is op het geloof dat er objectieve realiteiten in de wereld bestaan. Wat zouden we zonder absolute waarden wetenschappelijk kunnen bestuderen? Hoe zouden we kunnen we weten dat onze bevindingen ook daadwerkelijk echt zijn? Sterker nog: de wetenschappelijke wetten moeten zelf gebaseerd zijn op de zekerheid dat er een absolute waarheid bestaat.
Het derde bewijsstuk voor het bestaan van absolute waarheid / universele waarheid is het bestaan van religie. Alle godsdiensten in de wereld zijn een poging om het leven te definiëren en er zin aan te geven. Zij komen voort uit het feit dat de mensheid naar meer verlangt dan gewoon te bestaan. Achter alle religies zit een fundamenteel geloof dat het leven meer moet zijn dan alleen dit lichamelijke bestaan dat we nu kennen. Door middel van religie gaan mensen op zoek naar een zekerheid en een hoop voor de toekomst, naar vergeving voor onze zonden, naar vrede in onze moeilijkheden, en naar de antwoorden op onze diepste vragen. Religie is feitelijk bewijs voor het feit dat de mens meer is dan slechts een ver geëvolueerd dier. Het is bewijs voor een hoger doel en het feit dat er inderdaad een persoonlijke en doelbewuste Schepper is, die het verlangen in de mens heeft gebouwd om Hem te kennen. En als er inderdaad een Schepper is, dan wordt Hij de standaard voor de absolute waarheid en dan wordt die waarheid door Zijn autoriteit vastgesteld.
Gelukkig is er zo’n Schepper voor ons en heeft Hij niet alleen Zichzelf aan ons geopenbaard, maar ook Zijn waarheid, door middel van Zijn Woord de Bijbel. Als we de absolute waarheid / universele waarheid willen kennen, dan is de enige manier om dit te bewerkstelligen via een persoonlijke relatie met die Ene die beweert de “Waarheid” te zijn: Jezus Christus. “Jezus antwoordde: ‘Ik ben de weg, en de waarheid en het leven. Alleen door Mij heeft men toegang tot de Vader’” (Johannes 14:6). Het feit dat de absolute waarheid bestaat wijst ons op de waarheid dat er een soevereine God is die de hemel en de aarde heeft geschapen en die Zichzelf aan ons heeft geopenbaard, zodat we Hem door middel van Zijn Zoon Jezus Christus persoonlijk zouden kunnen kennen.

